Δημοσθένης Κοκκινίδης – “Κυκλάδες”

O Εικαστικός Κύκλος Sianti έχει την τιμή να ανακοινώσει την έναρξη μιας ιδιαίτερα σημαντικής, για τον χώρο μας, έκθεσης, παρουσιάζοντας την νέα δουλειά ενός απο τα σπουδαιότερα και παλαιότερα ονόματα της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής: του Δημοσθένη Κοκκινίδη (γ.1929).

Πρόκειται για τα πιο πρόσφατα έργα του, που ολοκληρώθηκαν μεταξύ 2017 και 2018 και τα οποία έχουν ένα από τα πλέον αγαπημένα θέματα: τις Κυκλάδες. Πρόκειται για πίνακες που είναι όλοι ακρυλικοί σε καμβά, μεγάλων διαστάσεων.

H ομότιτλη έκθεση εγκαινιάζεται την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου στις 19:30 και έχει διάρκεια έως τις 8 Δεκεμβρίου. Στα νέα του έργα, ο Δημοσθένης Κοκκινίδης ενσαρκώνει με το χρώμα τη νοσταλγία του και τη μοιράζεται με τον θεατή. Αλλωστε, έχει χαρακτηριστεί ως ο  ζωγράφος του χρώματος.

«Κυκλάδες! Η νοσταλγία μου, τα τρία τελευταία χρόνια να πατήσω τη γη της Μήλου και του σπιτιού μου εκεί, με στενοχωρεί. Και παρηγοριέμαι σκεπτόμενος να τη δω το καλοκαίρι 2019, αν το επιτρέπει η ηλικία μου. Αυτές οι Κυκλάδες  θα παρουσιαστούν στον Εικαστικό Κύκλο Sianti του παλιού φίλου Φάνη Σιαντή με τον οποίο συνεργάστηκα γύρω στα 40 χρόνια» αναφέρει ο ίδιος για την έκθεση.

Η έμπνευση

«Πρωτοείδα τη Σίφνο, το ’58, το νησί των αγγειοπλαστών. Δεν φανταζόμουν τότε – εραστής και εγώ της αγγειοπλαστικής – πως τα επόμενα πέντε-έξι χρόνια θα βοηθούσα τους ντόπιους με ξένους άξιους τεχνήτες στα πλαίσια του ΕΟΜΕΧ, και ότι επιπλέον με την σύζυγό μου την Πέπη Σβορώνου θα περνούσαμε μέχρι το 1966 τα καλοκαίρια μας στο Βαθύ της Σίφνου με τη θαυμαστή λαϊκή αρχιτεκτονική τους».

Ο Κοκκινίδης μετρά πάνω από εξήντα χρόνια εικαστικής πορείας. Τότε, στα πρώτα του ακόμη βήματα ως ζωγράφος γνώρισε δυο ισχυρές εντυπώσεις: τα κυκλαδίτικα σπίτια και τις προσφυγικές κατοικίες σε Δραπετσώνα, Νίκαια και Κοκκινιά – ως απόγονος προσφύγων κι εκείνος.

«Με πέτρα κτισμένα κυρίως τα νησιώτικα σπίτια, με κυβισμένη λάσπη τα προσφυγικά. Κοινά χρώματα: το λουλακί, η ώχρα, το χοντροκόκκινο και ο ασβέστης. Τέλος ο τρόπος ζωής, αγρότες απ’ τη μια πλευρά, εργάτες από την άλλη. Μ’ αυτό το σύνολο ξεσηκώθηκα σχεδιάζοντας και βάφοντας τον κόσμο αυτό, με τις συγγένειες και διαφορές του, επί τέσσερα χρόνια, απ’ όπου βγήκαν τα «Προσφυγικά και οι Κυκλάδες». Είχαν εκτεθεί το καλοκαίρι του 1965 στην Γκαλερί Μέρλιν». αποκαλύπτει.