Οι εννέα αρχαιοελληνικές θεές-μούσες, μεταξύ των οποίων και η Τερψιχόρη, θεωρούνταν προστάτιδες της μουσικής, του χορού, της ποίησης, της πεζογραφίας, της φιλοσοφίας όπως και κάθε πνευματικής και καλλιτεχνικής εκδήλωσης. Η εν λόγω Τερψιχόρη, κόρη του Διός και της Μνημοσύνης, ήταν επιφορτισμένη να προστατεύει τη λυρική ποίηση, την αυλητική τέχνη και συχνά την ορχηστική, δηλαδή το χορό.
Η σύγχρονη αυτή θεά μπορεί να ξεχωρίζει για το ιδιαίτερο ταλέντο στην καλλιφωνία και τη χρήση των μουσικών οργάνων, την αυλητική τέχνη, αλλά η ευτραφής αυτή Τερψιχόρη αισθάνεται πανάλαφρη για την όρχηση, δηλαδή το χορό, που λατρεύει και που γι’ αυτόν λατρεύεται με αμφίεση μπαλαρίνας κλασικού χορού.