Στον Ορίζοντα της πλατείας Αριστοτέλους, τώρα στη συλλογή του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (Ελλάδα): ένα γυάλινο τρίγωνο, με τη δωδεκάμετρη ανεστραμμένη βάση του να γράφει τον ορίζοντα του Θερμαϊκού, με πάχος μόλις μερικών εκατοστών. Με το έργο αυτό, ο Βαρώτσος επιχείρησε να ξαναδώσει το χώρο στην πόλη, το χώρο που η πόλη -ή κάθε πόλη του κόσμου- και οι άνθρωποί της έχασαν κυνηγώντας το χρόνο. Στον περαστικό και πάντα βιαστικό θεατή επιχειρεί να ξαναδώσει τον ορίζοντα, ορίζοντα που έχει τρομακτικά βραχυνθεί ή ίσως και εξαφανιστεί. Καλεί σε στάση αναγκαστική κι ίσως σε αλλαγή πορείας, με μια ελάχιστη γλυπτική χειρονομία στο χώρο. Στον Ορίζοντα της Βενετίας, με άνοιγμα τριάντα μέτρων, ο γυάλινος μπλε ορίζοντας, μόλις λίγο πάνω από το νερό της νερένιας πόλης, υποκλίνεται σχεδόν για να δείξει και να αναδείξει το δικό της μαγικό, μυθικό μαζί και ιστορικό ορίζοντα, μεταξύ ουρανού και θάλασσας.
Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΤΩΝ ΑΫΛΩΝ – Ματούλα Σκαλτσά