Έχω δουλέψει πάρα πολύ με συνθήκες ποικιλότροπες και με πόνο και με αγάπη και με χαρά και με λύπη. Αλλά όταν έχω τη δουλειά μου – όχι πως τα ξεχνάω όλα- νιώθω πάρα πολύ δυνατός. Εκεί εκφράζομαι. Εκφράζω το καθετί έστω το ένα χρώμα δίπλα στο άλλο και όλο μαζί. Και σιγά σιγά αρχίζει και μεγαλώνει αυτό. Αυτό είναι για μένα μια γοητεία. Η στιγμή που κάτι αρχίζει και βγαίνει. Αυτά τα πράγματα δεν βγαίνουν πάντα, είναι στιγμές που βγαίνουν και είναι λίγες οι στιγμές αυτές. Αν δουλεύεις πολύ και με περίσσιο πάθος τότε κάτι βγαίνει… Κι όταν έχεις και από το Θεό κάποια βοήθεια ακόμα πιο πολύ βέβαια. Υπάρχουν αυτοί που έχουν από το Θεό πάρα πολλά πράγματα και δεν έχουν πάθος. Δεν τους βγαίνει. Απλώς έχουν μια ευκολία για να κάνουν μια περιγραφή, να είναι ωραία – μια φωτογραφία- και να μην είναι τίποτα. Να μην έχει δράση, να μην έχει φωτιστεί, να μην έχει δύναμη. Μ’ ενδιαφέρει να υπάρχει μια δύναμη μέσα. Ένα χρώμα δίπλα στο άλλο και πώς να συνταιριαστεί μέσα στο χώρο.
Δημήτρης Κούκος