Το ύφος του καθενός πώς κατακτάται;
Δεν είναι εφεύρεση. Ερχεται με τον καιρό δουλεύοντας. Ετσι αποκτάς μια γραφή. Ερχεται μόνο του. Δεν χρειάζεται να το σκεφτείς, όπως εσένα η φωνή σου, η γραφή σου είναι αυτή. Με τον χρόνο φτιάχνεις το στυλ σου. Αν δεν δουλεύεις όμως συστηματικά και κάθε μέρα πετάγεσαι από το ένα στο άλλο, χωρίς να επιμένεις στη δική σου επιθυμία, χάνεσαι. Βλέπεις τους ξένους, άλλος κολλάει σίδερα. Αλλος κάνει κολλάζ, άλλος πετάει μελάνια από μακριά, κάνουν διάφορα. Αν μπεις σε αυτόν τον κυκεώνα χάνεσαι. Ενώ είναι ικανοί να κάνουν πράγματα δεν βρήκανε ποτέ τη δική τους γραφή. Δεν κατηγορώ κανέναν γιατί κι αυτό έχει μια γοητεία. Εγώ τώρα, ήμουν πάντα επηρεασμένος από τα δικά μας αρχαία αγγεία, τοιχογραφίες, ψηφιδωτά βυζαντινά, φρέσκα. Υπήρχε μια καθαρότητα, δεν είχαν σύμβολα από πίσω να εννοούν κάτι άλλο. Επηρεάστηκα από την ελληνική ζωγραφική όλων των εποχών. Και άλλο, που μπορεί να κάνω λάθος: στα εικαστικά ήταν όλα αισιόδοξα, το τραγικό δεν το πέρασαν και στη ζωγραφική οι αρχαίοι Ελληνες. Αυτό το ‘χεις εσύ μόνιμα. Ζεις με αυτό σπίτι σου, δεν μπορείς να έχεις ένα θανατικό έργο. Αυτό το τραγικό στοιχείο το πέρασε η Ευρώπη, και δοξάστηκε, επειδή η Ευρώπη είχε τη δύναμη, τα κουμπούρια στα χέρια της, επέβαλε την τέχνη της σε όλο τον κόσμο!
Πηγή https://www.tanea.gr/