«Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τοπιογραφία ο Πάρις Πρέκας δεν ήταν δυνατό να μη στραφεί στην υδατογραφία για να εκφράσει καλύτερα τις συναντήσεις του με το φυσικό χώρο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Χρύσανθος Χρήστου. «Με την τοπιογραφία συνδέεται ιδιαίτερα η υδατογραφία και μ’ αυτή μας δίνει μερικές από τις πιο σημαντικές διατυπώσεις της. Θεματική αφετηρία της υδατογραφίας του Πρέκα είναι ο φυσικός και ο ανθρώπινος χώρος, χωρίς την ανθρώπινη μορφή, μια συνάντηση και μια εσωτερική συνομιλία με κάθε περιοχή του ελληνικού χώρου, περισσότερο του νησιωτικού. Το μορφοπλαστικό λεξιλόγιό του στην υδατογραφία, χωρίς να θυσιάζει εντελώς την οπτική πραγματικότητα, χρησιμοποιεί κάπως τη σχηματοποίηση και βασίζεται σε ιμπρεσιονιστικούς περισσότερο τύπους και την αξιοποίηση του ρόλου του φωτός». Πηγή: megarogyzi.gr
€350.00
Κωδικός:
Νο 932
Τίτλος:
Ικαρία
Διαστάσεις:70 × 50 cm
Διαθέσιμο Τιμή:€350.00 Περιγραφή:
Μεταξοτυπία αριθμημένη και υπογεγραμμένη από τον Πάρι Πρέκα σε 200 αντίτυπα. Σήμερα αποτελεί συλλεκτικό κομμάτι.
Διαθέσιμο
ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠO ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΓΝΗΣΙΟΤΗΤΑΣ
ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 130€
ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΤΟ 2107245432
ΠΛΗΡΩΜΗ ΜΕ ΑΝΤΙΚΑΤΑΒΟΛΗ
ΑΣΦAΛΕΙΑ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ
ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΤΟ 2107245432
ΠΛΗΡΩΜΗ ΜΕ ΑΝΤΙΚΑΤΑΒΟΛΗ
ΑΣΦAΛΕΙΑ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ
«Μετρ της ελληνικής υδατογραφίας» έχει χαρακτηρίσει τον Πάρι Πρέκα ο Νίκος Γρηγοράκης, που σημειώνει: «Με την πρώτη κιόλας ματιά οι υδατογραφίες του Πρέκα σε αιχμαλωτίζουν. Ο χρωστήρας του σε παρασύρει για να σε σαγηνεύσει. Με τα λιτά μέσα της ακουαρέλας ο ζωγράφος πετυχαίνει να ξεπεράσει την ιεραρχία των τεχνικών και μεταλλάσει την διαφάνεια και την ρευστότητα, βασικά στοιχεία της ακουαρέλας, σε εικόνες ζωής, σε φωτοαντίγραφα αισθήσεων». Και συνεχίζει ο Νίκος Γρηγοράκης ειδικά για τις ακουαρέλες του Π. Πρέκα με θέμα την Σαντορίνη: «Σ΄αυτήν την σειρά υδατογραφιών ο Πρέκας μοιάζει σαν να έχει αιχμαλωτίσει εκείνο το εκτυφλωτικό αιγαιοπελαγίτικο φως που σε τυφλώνει. Αρχιτεκτονικά οικιστικά σύνολα, τα Φηρά, η Οία, σκαρφαλωμένα, εποπτεύουν τον γύρω χώρο ενορχηστρώνοντας μια μουσική συμφωνία που σαν δέηση υψώνεται από το άσπρο των εκκλησιών με ένταση να συναντήσει το μπλε του ουρανού. Κι άλλοτε τα κάτασπρα σπίτια, κοπάδι το ένα δίπλα στο άλλο, λες και έχουν στήσει χορό στο γαλβανισμένο γύρω τοπίο, από την επικαθισμένη λάβα του ηφαιστείου... Και εγώ, ο θεατής να αναπολώ καθισμένος σε μια πεζούλα άλλοτε εκείνο το λιόγερμα, εκείνη την ερωτική, τη μοναδική στιγμή που η μέρα παραδίνεται στη νύχτα και άλλοτε να προσμένω ξάγρυπνος το πρώτο χάραμα, το φως της αμφιλύκης, να μου φωτίσει το απόκρυφο μονοπάτι, που βγάζει στην χαμένη Ατλαντίδα ...». Πηγή: megarogyzi.gr