Αρμακόλας Δημήτρης

Γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1956-1960) με τον Μ. Τόμπρο. Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία του Πανεπιστημίου Αθηνών στην Ecole des Beaux-Arts στο Παρίσι (1960-1962). Η πρώτη του ατομική έκθεση παρουσιάστηκε στην Αθήνα (1970, γκαλερί PΚ).

Στις πρώτες περιόδους της δουλειάς του η θεματολογία του βασίζεται σε αρχετυπικές μνήμες και μύθους, που αποδίδονται με σχηματοποιημένες φόρμες σε αφαιρετικές συνθέσεις. Η κατακόρυφη διάταξη παραπέμπει στην ανθρώπινη μορφή που λειτουργεί σαν τοτεμικό σύμβολο, με ελάχιστα περιγραφικά στοιχεία. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις σχέσεις μεταξύ των γλυπτικών όγκων, των κενών και των σχημάτων.
Από τη δεκαετία του 1970, ανθρώπινες φιγούρες εμπνευσμένες από την αρχαϊκή τέχνη συμμετέχουν στις συνθέσεις του, ενώ λίγο αργότερα το γυμνό ανθρώπινο σώμα αποκτά κυρίαρχο ρόλο στη γλυπτική του. Οι λείες και στιλπνές επιφάνειες των γυμνών σωμάτων αναδεικνύονται, καθώς έρχονται σε αντίθεση με τις τραχιές και αιχμηρές φόρμες που τις πλαισιώνουν. Οι διαφορές στην υφή των επιφανειών συμβάλλουν την εκφραστική ένταση των έργων, ενώ η συνύπαρξη νατουραλιστικών και αφαιρετικών μορφών ενισχύει το ποιητικό ή μυθικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τις αφηγήσεις του. Έχει χρησιμοποιήσει κατά καιρούς πολλά υλικά (πηλό, γύψο, ξύλο, αλουμίνιο, μπετόν, ορείχαλκο, σίδερο, μάρμαρο και πολυεστερικές ρητίνες).
Από τη δεκαετία του 1960 άρχισε να δημιουργεί ανάγλυφα σε μπετόν για δημόσια και ιδιωτικά κτήρια, σε συνεργασία με αρχιτέκτονες. Συμμετείχε επίσης σε πολλούς δημόσιους διαγωνισμούς για ανδριάντες και μνημεία. Πάνω από είκοσι έργα του, ανάγλυφα ή ολόγλυφα, είναι στημένα σε δημόσιους χώρους, σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Παρουσίασε το έργο του σε 18 ατομικές εκθέσεις και πήρε μέρος σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετείχε σε πολλές Πανελλήνιες (από το 1963 ως το 1987), σε παρισινά σαλόν, στη Μπιενάλε του Sao Paulo (1969) και σε άλλες διεθνείς διοργανώσεις. Το 2007 το σύνολο της δουλειάς του παρουσιάστηκε σε αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη. Έχει τιμηθεί με το Α’ βραβείο στη 2η Πανελλαδική Έκθεση Νέων (1962), με το Α’ βραβείο Γλυπτικής από το Υπουργείο Προεδρίας (1970) και με άλλες σημαντικές διακρίσεις. Έργα του βρίσκονται στην ΕΠΜΑΣ, στην Πινακοθήκη Αβέρωφ, στη Συλλογή του ΜΙΕΤ, στο Υπουργείο Πολιτισμού, κ.α.
Βρήκε πρόωρο θάνατο το 2009 από ασφυξία, ενώ δούλευε στο εργαστήριό του, όταν το φουλάρι του πιάστηκε στον ηλεκτρικό τροχό.