Οι τέσσερις (ριζικά διαφορετικές) προσεγγίσεις στη street art που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο θα μπορούσαν να είναι μια συνοπτική ανασκόπηση των σημερινών τάσεων της street art, από το δεξιοτεχνικό Trompe-l’oeil του μπαλινέζου Wild Drawing (WD) που ξεσήκωσε μια συγκινητική συσπείρωση όταν η εντυπωσιακή Κουκουβάγιά του στο Μεταξουργείο βανδαλίστηκε (;) έως τα ευθέως αντικαπιταλιστικά έργα του Μανώλη Αναστασάκου, άλλοτε πιο κοντά στη γενεαλογία της τοιχογραφίας και άλλοτε λίγο fluxus παρεμβάσεις σε υπάρχοντα γλυπτά της εξουσίας, από τον Ελευθέριο Βενιζέλο έως τους τρεις τραγωδούς του Συντάγματος, τα οποία έσπευσε να πακετάρει λίγο α λα Christo. Και από κει έχουμε την περίπτωση του Cacao Rocks ο οποίος μοιάζει να μεταφέρει αρχές του graphic design στον δημόσιο χώρο, μοιάζοντας να συνομιλεί, και αυτό είναι σπάνια, με ζωγράφους του Μοντερνισμού, τόσο αντιφατικούς μεταξύ τους όσο ο Matisse ή ο Miro, τους οποίους αφομοιώνει με τον πιο φυσικό τρόπο.Η Όλγα Αλεξοπούλου ανατρέπει σχεδόν όλα τα στερεότυπα σε σχέση με το τι είναι «γυναικεία τέχνη», πολύ περισσότερο δε ,τι είναι γυναικεία street art» , τα έργα της ασπρόμαυρα, πολιτικά, ελαφρώς καρτουνίστικα, με αναφορές στη γενικευμένη αναταραχή στην Ανατολική Μεσόγειο, από την Αραβική άνοιξη έως την Αθήνα της κρίσης.