«Ο πατέρας μου σηκωνόταν στις πέντε-έξι το πρωί και έπαιρνε θέση στο καβαλέτο του. Ηταν πολύ ήρεμος άνθρωπος, δημιουργικός, δουλευταράς.Δεν μπορούσε να μη ζωγραφίζει- ήταν η ζωή του. Μέσα στη διάρκεια της ημέρας καθόταν κάθε τόσο για διάλειμμα στην πολυθρόνα του- την έχουμε πάντα εκεί πάνω»: η μεγαλύτερη από τις δύο κόρες του Σπύρου Βασιλείου, η Δροσούλα Ελιοτ-Βασιλείου, καθισμένη στο πατρικό σπίτι που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο, θυμάται τον πατέρα της. «Εκλεινε τα μάτια του για τα δεκάλεπτα υπνάκια του.“Δεν κοιμάμαι”μας έλεγε.“Μη σταματάτε να μιλάτε, σας ακούω”. Ξεκούραζε τον νου του. Είχε ανάγκη από γαλήνη, ήθελε να χαλαρώσει. Και αυτό τον κράταγε. Συνήθως δούλευε ως αργά το βράδυ και μετά έβγαινε. Ηταν πολύ κοινωνικός- του άρεσε να βγαίνει αλλά και να καλεί κόσμο στο σπίτι μας». Ιστορικά, άλλωστε, έχουν μείνει τα Κούλουμα άλλοτε στην Ερέτρια και άλλοτε στην Αθήνα, μια συνήθεια που κράτησε από τον τόπο του, το Γαλαξίδι, ως το τέλος.
Πηγή: tovima.gr