Έχετε εκθέσει σε όλο τον κόσμο, έχετε «εκτεθεί» εικαστικά, συγγραφικά, σκηνοθετικά. Τελικά ο ζωγράφος πρέπει να είναι μόνο ζωγράφος; Οφείλει μια πολυσχιδής προσωπικότητα να είναι ταγμένη σε ένα μόνο δρόμο; Ποιο είναι το άλλοθί σας γι αυτή την παραλληλότητα;
Όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες της Αναγέννησης, εκφράζονταν με πολλούς τρόπους. Ήταν ζωγράφοι, γλύπτες, ποιητές, αρχιτέκτονες και μηχανικοί συγχρόνως, ίσως και άλλα πολλά.
Δεν υπάρχουν νόμοι φυσικοί, νομίζω, που σε υποχρεώνουν να κάνεις σε όλη σου τη ζωή το ίδιο πράγμα και με τον ίδιο τρόπο. Αυτά είναι απαιτήσεις της βιομηχανικής εποχής, που μετέτρεψε τον άνθρωπο σε εξάρτημα μιας μεγάλης παραγωγικής μηχανής, στερώντας του την ελευθερία, της συχνά αναγκαίας για την ψυχική σου υγεία αλλαγής και της βούλησης.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι αν κάνεις ή όχι παράλληλα πράγματα, αλλά, αν παρά ταύτα, παραμένεις εσύ ο ίδιος, αν είσαι εσύ ο ίδιος που τα κάνεις.
Ένας άνθρωπος μπορεί να εκφράζεται όπως θέλει, να βρίσκεται πότε εδώ, πότε εκεί, σήμερα ζωγράφος, αύριο γεωργός, αεροπόρος, ψαράς ή αθλητής. Δεν έχει να δώσει λόγο σε κανένα, με την προϋπόθεση φυσικά, ότι και σε κανέναν δεν κάνει κακό με τις πράξεις του. Το έργο που θ'αφήσει πίσω του έχει σημασία και όχι το μέσον που με αυτό εκφράζεται. Αν θέλει να αυτοπεριοριστεί, ας το κάνει.
Όχι όμως από υποχρέωση ή από δειλία. Κάποτε, ο λόγος του εικαστικού καλλιτέχνη, είναι πιο αποκαλυπτικός από το έργο του. Γιατί ο λόγος όλα τα μπορεί, ενώ η τέχνη όχι. Της αντιστέκονται και την προδίδουν τα ίδια της τα υλικά ή το ίδιο το χέρι του καλλιτέχνη.
Πηγή: artinfotoday.gr