Χειμώνας Καιρός
Στην Ζωγραφική του Κώστα Σπυριούνη, σαν πρώτη ανάγνωση, διαπιστώνεις μία γαλήνια σιωπή που σε οδηγεί απ’ευθείας στο παραπέρα και το αντίπερα χωρίς ερωτιματικά. Η ανθρώπινη παρουσία απουσιάζει πλήρως από τα έργα του και μόνον που και που διαπιστώνεις κάποιες αφηρημένες προτομές και κανένα αγαλματάκι του φτερωτού έρωτα, που δεν στήθηκαν τυχαία αλλά ίσως για να ξεγελάσουν τον θεατή αναγνώστη από το κυρίως θέμα που είναι καθαρότατα μεταφυσικό.
Η παρουσία περιστεριών θυμίζει περισσότερο πνεύματα παρά ζωντανά της φύσης. Αυτό το μεταφυσικό το επιτυγχάνει με ένα μοναδικό ζωγραφικό τρόπο χρησιμοποιώντας γαιώδη χρώματα και παχιές χορταστικές πινελιές σαν να εξορκίζει το μαύρο και το σκοτεινό. Ζωγραφίζει παλιά σπίτια, όχι απαραίτητα αρχοντικά, αλλά εκλεπτυσμένης αισθητικής όπου η προσωπική του παρέμβαση είναι εμφανής. Ζωγραφίζει σπίτια που σε παραπέμπουν σε αρχιτεκτονικές παλιές και αρχαίες. Αποφεύγει το άσχημο όσο μπορεί και δίνει ομορφιά ακόμη και στα πιο ακαλαίσθητα αντικείμενα.Τα καλώδια για παράδειγμα του ηλεκτρικού ρεύματος παρουσιάζονται σαν στολίδια και εορταστικές γιρλάντες στις προσόψεις των σπιτιών ή των έρημων δρόμων.
Γη και ουρανός συνδέονται άμεσα με καφετιές αποχρώσεις και τα κτίσματα πολλές φορές σου δίνουν την εντύπωση ότι αιωρούνται ή ότι ακόμα είναι κτισμένα πάνω σε νερά. Η συννεφιά, ο αγριεμένος καιρός και οι καταιγίδες κυριαρχούν δημιουργώντας δέος παρά φόβο.
Όσο προχωρείς στην ανάγνωση της ζωγραφικής του τόσο διαπιστώνεις ότι η εικόνα είναι μόνον η αφορμή. Πίσω από την ζωγραφιά υπάρχει μία φιλοσοφική σκέψη και κυρίως ποίηση. Μέσω αυτής της ποίησης σε οδηγεί να ταξιδεύεις σε μακρινά ταξίδια του μακρινού μέλλοντος της ανθρώπινης ύπαρξης, του τέλους της ύπαρξης και της αρχής μίας νέας άγνωστης εποχής. Είναι άραγε τόσο ήρεμο το τοπίο του αναπόφευκτου μόνιμου προορισμού μας όσο το περιγράφει ή έχει την ανάγκη να ξεγελά τον εαυτό του και να ηρεμεί ή να προβληματίζει τον θεατή;
Βαγγέλης Χρόνης
Ποιητής