Αν τώρα επέτρεπα στη φαντασία μου να βρει έναν ιδανικό τόπο-χρόνο γι’ αυτή την ιδέα, θα διάλεγα τον εσωτερικό κόσμο του καθενός από εμάς. Ένα έργο τέχνης, μια ιδέα τοποθετημένη με ευλάβεια και αγάπη μέσα μας. Με τρόπο τέτοιο, που να μπορεί ο κάθε άνθρωπος να την απολαμβάνει συνέχεια και για όλη του τη ζωή. Ίσως έτσι να καταλαβαίναμε μέσα σε μια στιγμή τι είναι η τέχνη, τι είναι ζωή και ποια η τέχνη του να ζεις. Μανώλης Αναστασάκος