Ο Λεωνίδας Γιαννακόπουλος ζει και δουλεύει σε δυο παράλληλα σύμπαντα, σε αυτό ενός από τους πιο δραστήριους street artists στην Αθήνα και την Ευρώπη σήμερα με μερικές τεράστιες τοιχογραφίες στο ενεργητικό του και σε αυτό ενός Ζωγράφου στο σύγχρονο σύμπαν της τέχνης. Ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του είναι ασπρόμαυρο, αποκαλύπτοντας μερικές από τις μεγάλες αγάπες του, τη Χαρακτική, το έργο του M.C. Escher και, μάλλον περιττό να το προσθέσω, το τεράστιο οπλοστάσιο του Σουρεαλισμού και της Ψυχεδελικής αισθητικής. Χαρακτηριστικό της δουλειάς του είναι οι υβριδικές μορφές όπου τμήματα και σπαράγματα προϋπαρχόντων αντικειμένων ή όντων συμπλέκονται μεταξύ τους σε ένα πολύπλοκο όλο. Στη ζωγραφική του Γιαννακόπουλου συνθλίβονται ανθρώπινες σάρκες, μηχανές και ερείπια νεόδμητων κτιρίων. Η παραμόρφωση του αρχιτεκτονικού χώρου και της οπτικής ευρύτητας που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια φτάνει εδώ, σ’ αυτή την έκθεση, σε μια οριακή αποδόμηση μορφών και συμβόλων. Εδώ ο γεωμετρικός και αρχιτεκτονικός χώρος παραμορφώνεται στα όριά του, η οπτική μιμείται αυτή του αμφιβληστροειδούς ή του ευρυγώνιου φακού. Η γεωμετρική παραμόρφωση της προοπτικής διαστρέφει πόρτες και δωμάτια και τα μετατρέπει σε χώρους του παραλόγου. Ο αρχιτεκτονικός χώρος, όπου δεν καταλύεται τελείως, υπονομεύεται.