«Η ζωγραφική του Κωνσταντίνου Τόλη , ισορροπεί ανάμεσα σε μιαν εγγενή, όχι εύκολη διακοσμητικότητα αλλά και στην διάθεση να αμφισβητηθούν τα κυρίαρχα εικαστικά κλισέ, οι γραφισμοί ή οι κατασκευαστικές ευκολίες της γεωμετρικής φόρμας. Οι πίνακες του Τόλη επειδή είναι εξαντλητικά σχεδιασμένοι μπορούν και παραμένουν ακύμαντοι εξωτερικά με την τρικυμία να μαίνεται στο εσωτερικό τους. Τα τοπία της ψυχής και της επιθυμίας που υπαινίχθηκα πιο πάνω.
Καταλήγει δηλαδή ο ίδιος «ηρέμα» εξπρεσιονιστής ακολουθώντας όμως δρόμους αντίθετους του τυπικού, άκρως υποκειμενικού και «εκρηκτικού» εξπρεσιονισμού – κατά τον τρόπο που ο ιστορικός Θουκυδίδης δήλωνε «άθεος ηρέμα» παρότι πάλευε με τους – μετα φυσικούς – νόμους της σκοτεινής θεάς Ιστορίας και την ακατανίκητη μοίρα των ανθρώπων… Και αυτό το χαρακτηριστικό του επειδή αντιβαίνει τον κυρίαρχο «κανόνα», καθιστά την ούτως ή άλλως ιδιαίτερη ζωγραφική του, αχειροποίητη σαν να φτιάχτηκε ηλεκτρονικά, πολύ ενδιαφέρουσα… Στις εικόνες που μας διαμορφώνουν ένδον αν με αντιλαμβάνεστε. Εν κατακλείδι υπογραμμίζω ότι ο Κωνσταντίνος Τόλης υπερασπίζεται κάτι που ανέκαθεν αποτελούσε εδραία πεποίθηση μου, ότι δηλαδή η ζωγραφική και τότε και τώρα δεν έχει παρά μιαν αποστολή: Να χρωματίζει το αόρατο στα μάτια των ανθρώπων».
Μάνος Στεφανίδης