Ο συνεκτικός κρίκος ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους είναι το χρώμα που θριαμβεύει πανηγυρικά. Ο Μανώλης Χάρος φαίνεται να γνωρίζει καλά τη δύναμη του δυσκολότερου ζωγραφικού στοιχείου και με αυθόρμητη μαεστρία το ζεύει στο άρμα μιας ηρακλείτειας «παλίντονης» αρμονίας. Χρησιμοποιεί το χρώμα γενναιόδωρα, αλλά σοφά και οικονομημένα στην ουσία του, μεταρσιώνοντας τις ποιότητές του – τη διαλλακτική διαφάνεια, τη σίγουρη διαύγεια, τη λακωνική αδιαπερατότητα ή την εμπρηστική αντίθεση – σε αυτόφωτες αξίες.
Πηγή culturenow.gr