Ενώ κάνατε πάντοτε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, θα έλεγε κανείς ότι είναι αφαιρετικά αυτά που ζωγραφίζετε;
Εδώ θα ήθελα να κάνω ένα διαχωρισμό ανάμεσα στις προθέσεις μας και αυτό που φτιάχνουμε και νομίζω ότι αυτό είναι και η μαγεία της ζωγραφικής. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που υπάρχει ουσιαστική τέχνη. Για παράδειγμα, ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ είναι ένας αλαφροΐσκιωτος ανάμεσα στην ύπαρξη και την ανυπαρξία. Δηλαδή θα μπορούσε να τον γελάσει και ένα μικρό παιδί. Αυτή η δημιουργικότητά του με χρώματα και σχήματα μπορεί να καταγράψει έναν κόσμο ολόκληρο, ο οποίος περιέχει και τη γνώση, αλλά είναι άλλης τάξεως, δεν είναι γνωσιολογικής, είναι αισθητικής. Είναι ένας απλός, ένας φιλήσυχος που του προσφέρει η ζωγραφική. Κι εγώ λοιπόν, μπορεί να ξεκινάω με τις καλύτερες των προθέσεων, με κάποιο θεωρητικό σχήμα για να φορτίσω εάν θέλετε το ένα και μοναδικό σχήμα μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο χώρο, αλλά η ίδια η ζωγραφική βάζει ή δε βάζει μέσα σ’ αυτό το χώρο πράγματα που πολύ λίγη σχέση έχουν μ’ αυτή την πρόθεσή μου.
Πηγή artnews.liberal.gr