Προσπαθεί να ιχνηλατήσει περίπλοκα μονοπάτια της γλυπτικής και να χαρτογραφήσει τις
προσωπικές της αισθήσεις μ’ ένα κώδικα περισσότερο μυστικιστικό και λιγότερο εξομολογητικό.
Έτσι καταφεύγει στο όνειρο και το απροσδόκητο, δημιουργώντας έργα μνημειακών κυρίως
διαστάσεων, τα οποία εμφορούνται από την πνοή της ζωής. Η κινητική τους υπόσταση («Σίσυφος»,
«Βήμα» κ.α) αποκαλύπτουν εικόνες της εποχής μας, μιας εποχής δυναμικών ανταγωνισμών και
προκλήσεων, όπου το πολύ ή το μεγάλο περαμερίζει το λίγο ή το μικρό. Οι εντυπωσιακές
τρισδιάστατες σφαίρες της, διάτρητες από τα ανθρώπινα δακτυλικά αποτυπώματα παραπέμπουν
στην ιδιαιτερότητα κάθε προσωπικότητας και τον πολυσύνθετο χαρακτήρα του κόσμου. Στοχαστικά
παίζει με τις κενές και τις γεμάτες επιφάνειες των έργων, επιδιώκοντας να κερδίσει εκείνη τη
διαφάνεια, η οποία αισθητά αφαιρεί και δημιουργεί μια γλυπτική, η οποία αναπτύσσεται
ισοδύναμα ανάμεσα στην εσώβλεπτη και στην περίβλεπτο υπόστασή της. Η γλύπτρια έχει
κατανοήσει τη σημασία του κενού στην πυκνή, αδιάφανη και βαριά ύλη του χάλυβα, συνδέοντας τις
μορφοπλαστικές της αναζητήσεις με τα πρώτα χρόνια δουλειάς της, όταν ερευνούσε τη διαφάνεια
στις γλυπτικές της προτάσεις επιχειρώντας να καταθέσει την προσωπική της έκφραση. Η
Σαραντοπούλου έχει παρουσιάσει από το 1984 έως σήμερα, πολλά δείγματα του έργου της,
αποδεικνύοντας έτσι πόσο βαθιά έχει συνειδητοποιήσει το νόημα της τέχνης. »Τάκης Μαυρωτάς
Διευθυντής της Πινακοθήκης Πιερίδη