Με ενδιαφέρει να συγκρατώ τα συναισθήµατα για να μην εκτροχιαστώ. Αυτή είναι η δική μου στάση απέναντι στην τέχνη. Με ενδιαφέρει το έργο να είναι αναγνώσιμο, να καταλαβαίνει ο θεατής τι βλέπει, χωρίς όμως να είναι διδακτικό. Στα Προσφυγικά με ενδιέφερε να φανούν τα σπίτια, η φτώχεια. Η Δραπετσώνα ήταν μνήμες της παιδικής μου ζωής. Μνήμες από τις παράγκες που βάζαμε λεκάνες για να μαζεύει το νερό. Μνημονικές εικόνες που είχαν καθηλωθεί στον εγκέφαλο. Στα έργα για το Βιετνάμ ήθελα να αναδειχθεί η βία κι ο πόλεμος. Ισως γι’ αυτό κι οι Αμερικάνοι δεν τα θέλουν. Βρίσκομαι όμως σε διαπραγματεύσεις ώστε να τα χαρίσω στο Βιετνάμ.
Πηγή: tanea.gr