Ενότητα: ΣΗΜΕΙΟ ΦΥΓΗΣ (2012)
Όταν μιλάμε για τη σχέση Ανθρώπου και Μηχανής, συνήθως δεν έχουμε κατά νου τους Μηχανόβιους· τους easy riders των Harley, τους καβαλάρηδες των Enduro ή τους ακροβάτες του Motocross. Ο Απόστολος Γιαγιάννος όμως φαίνεται να έχει διαφορετική γνώμη καθώς προβάλλει στον Μηχανόβιο το τέλειο σύμβολο της ένωσης Ανθρώπου και Μηχανής για καλό σκοπό/προορισμό! Αυτές εδώ οι μηχανές δεν είναι στατικές παγίδες της νόησης και του ελεύθερου χρόνου όπως οι ψηφιακές μηχανές που τα τελευταία χρόνια ζούμε μέσα τους. Οι μηχανές της σειράς Σημείο Φυγής είναι τα οχήματα προς την ελευθερία, που δεν τη βλέπουμε (σταθεροποιείται άραγε η μορφή της;), αλλά τη νιώθουμε μπροστά στους πίνακες με όλο μας το είναι, να ορίζεται από ένα πυκνό νήμα ιβίσκων, έναν φράκτη από κάκτους, ένα εμπόδιο από μπλε ίριδες. Τα φυσικά στοιχεία λειτουργούν εδώ σαν όρια ή σαν πύλες τις οποίες ο αναβάτης ανοίγει με τη φόρα της επιθυμίας του.
