Γιατί λοιπόν να φύγει, να πάει πού, ποια «μπαγκάζια» να διαλέξει; «Έφυγα το Δεκέμβριο του 2012 -περισσότερο με την αίσθηση του τυχοδιώκτη, λιγότερο του μετανάστη- τη στιγμή που αισθάνθηκα ότι θα “βαλτώσω” αν δεν κάνω κάτι να αναμετρηθώ μ’ εμένα, να αντισταθώ σε μια διάχυτη ηχηρή σιωπή μέσα στην κρίση. Αποφάσισα να πάω μακριά, για να ζήσω νέες εμπειρίες, να αφουγκραστώ τα αισθήματά μου. Διάλεξα τη Νέα Υόρκη γιατί σ' αυτήν την πόλη με την τεράστια κινητικότητα μπορείς να μαθητεύσεις σε πολλά επίπεδα. Περπάτησα αμέτρητα χιλιόμετρα χαζεύοντας, διαβάζοντας, μελετώντας. Μουσεία, γκαλερί, δρόμους. Με πρόσχημα εικαστικούς στόχους νομίζω πως εξαντλούσα, επεξεργαζόμουν την ελευθερία και τις δυνατότητες αυτής της περιπέτειας που μου προσφερόταν. Είχα ένα αίσθημα ευφορίας γιατί για μια ακόμα φορά έκανα πράξη αυτό που πάντα πίστευα ως αρετή. Λίγο-πολύ, πάντα έτσι πορεύομαι. Πάντα έτοιμη να κάνω το δικό μου διαφορετικό, να μην το βάζω κάτω, να μη φοβάμαι να δοκιμαστώ, να επινοώ τη ζωή μου. Αυτά ήταν -είναι- τα μπαγκάζια μου…»
Πηγή kathimerini.gr