Ο Δημήτρης Κούκος είναι ένας ζωγράφος, ο οποίος σε κάθε του προσπάθεια επιδιώκει αυτήν ακριβώς την υπέρβαση, αυτόν τον επανακαθορισμό ανάμεσα στην αισθητική εμπειρία και την ποιητική ερμηνεία του κόσμου. Η ζωγραφική του θα μπορούσε στενά να θεωρηθεί ως τοπογραφία και μάλιστα αφηρημένη ή λυρική. Κατ’ ουσίαν, είναι ένα μεταίχμιο, μία καταγραφή, όχι της φυσικής εικόνας ή της οπτικής αισθητικής, αλλά της φυσικής ενέργειας και της οπτικής αποκάλυψης. Στους πίνακές του εκρήγνυνται μορφοπλαστικοί μικρόκοσμοι, ενώ η πλατιά πινελιά του χτίζει τις φόρμες μ’ ένα αίσθημα μουσικό. Στον κόσμο του Κούκου δεν υπάρχει σκοτάδι ή σκιά. μονάχα φως. Το φως υποστασιοποιείται σε χρώμα και αναλαμβάνει να δημιουργήσει τον κόσμο των εικόνων, το σύμπαν των μορφών.
Μάνος Στεφανίδης
Ιστορικός Τέχνης