Γλυπτά… εκεί που κάνουμε διακοπές
Μεγάλοι γλύπτες έλληνες και ξένοι έχουν κληθεί κατά καιρούς να “επέμβουν” στο φυσικό τοπίο με το δικό τους έργο που είτε θα τιμά ένα από τα στοιχεία της φύσης, είτε θα καθρεφτίζει και θα εντείνει την ομορφιά του φυσικού τοπίου, είτε θα βρίσκεται εκεί ως ενθύμιο μιας μεγάλης στιγμής.
Εμείς συλλέξαμε μερικά που μπορείτε να δείτε σε διάφορους θερινούς και μη προορισμούς στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο!
Στην ακρογιαλιά της Ανατολικής Παραλίας Καλαμάτας, απέναντι από την αναπλασθείσα πλατεία του Ιερού Ναού Ανάστασης, μεταφέρθηκε το γλυπτό με τίτλο «Ξωτικό της θάλασσας», του Διονύση Γερολυμάτου, από τη μαρίνα, όπου ήταν τοποθετημένο. Το γλυπτό δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του συμποσίου γλυπτικής «Καλαμάτα 2000» και πλέον, βρίσκεται δίπλα στο νότιο πεζοδρόμιο της οδού Ναυαρίνου, εδραζόμενο στα βότσαλα.
Πύλη, Κώστας Βαρώτσος, Λιμάνι Αίγινας, 2009
«Les Voyageurs», Bruno Catalano, Μασσαλία, Γαλλία. Το γλυπτό αυτό δημιουργήθηκε με σκοπό να θυμίζει στον ταξιδιώτη όσα αναπόφευκτα αφήνει πίσω του όταν εγκαταλείπει τον τόπο του για νέα εδάφη και νέες εμπειρίες. Ένα έργο που μιλά στην καρδιά.
Συντροφεύει περιπατητές και ποδηλάτες στην καθημερινή τους βόλτα στην Παραλία. Έγινε τόσο δημοφιλές που αποτελεί πλέον ένα από τα πιο φωτογραφημένα σημεία της πόλης. Οι ομπρέλες του Γιώργου Ζογγολόπουλου.
Kim Bongsoo, Thoughts of Pinocchio, Sculpture by the Sea, Cottesloe 2019. Photo Clyde Yee
Οι σκέψεις του Πινόκιο του Kim Bongsoo. Ένας Πινόκιο που σκέπτεται δίπλα στη θάλασσα και σας καλεί να σκεφτείτε μαζί του, να πετάξετε βότσαλα και να θυμάστε πως τις καλύτερες ιδέες τις έχει ο ορίζοντας.
Συμπόσιο γλυπτικής, Ερεσσός Λέσβου 2006
Έργα του μεγάλου δασκάλου Θεόδωρου Παπαγιάννη, στην όμορφη Μυτιλήνη και πιο συγκεκριμένα στην Ερεσσό από τα συμπόσια γλυπτικής, συντροφεύεουν περιπατητές και κολυμβητές, μα κυρίως είναι συντροφιά μόνιμη της θάλασσας.
Ο Κυριάκος Ρόκκος ένας σημαντικότατος έλληνας γλύπτης αφήνει “την πέτρα της υπομονής στην οποία προσμένουμε το θάμα” από το 5ο Συμπόσιο Γλυπτικής 2010. Κι εμείς περνάμε και αναστενάζουμε και ελπίζουμε!
Ο Γιώργος Χουλιάρας στη Μυτιλήνη ξανά βρεθήκαμε από το Συμπόσιο Γλυπτικής στην Ερεσσός το 2006.
Στην Ερεσσό, τον τόπο όπου γεννήθηκε μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της αρχαιότητας, η μεγάλη λυρική ποιήτρια Σαπφώ, είχε διεξαχθή ( 2006 ) Συμπόσιο Γλυπτικής αφιερωμένο στην ίδια και το έργο της.
«ΜΑΝΔΥΝ ΓΛΑΚΤΙΝΑ ΣΕ ΔΗΥΤΕ ΠΟΘΟΣ Τ΄ΑΜΦΙΠΟΤΑΤΑΕΙ»
Σαν άσπρος χιτώνας σε τύλιξε ο πόθος
Αυτός ο στίχος της Σαπφούς, ήταν, όπως λέει o Γ. Χουλιαράς, η αφετηρία του έργου μου ( φύλλα μπρούτζου και ατσαλιού ), και είναι γραμμένος στην πέτρινη βάση του έργου , του οποίου από χρόνο σε χρόνο ο μπρούτζος, θα αλλάξει χρώμα καθώς θα πατινάρεται από τη θάλασσα, ενώ το ατσάλι θα παραμένει άσπρο.
[φωτό από κατάλογο έργων του Γ. Χουλιαρά]
Τελευταία μας στάση στα Ιωάννινα να συναντήσουμε τον Κώστα Δικέφαλο…
Συμπόσιο γλυπτικής, Γιάννενα 1996
“Αφιερωμένο στη λίμνη που δίνει ζωή στην πόλη των Ιωαννίνων και που με το πέρασμα του χρόνου συνδέθηκε στενά με πολλά και σημαντικά γεγονότα, που διαδραματίστηκαν στην περιοχή και που μετέτρεψαν την πόλη αυτή σε μυθική.
Αφιερωμένο λοπιπόν στο μύθο της λίμνης, στη θεά της, στο δράκο φύλακά της, που κρύβει το μέλλον και δημιουργεί δέος για τα γεγονότα του παρελθόντος. Το έργο είναι το σύγχρονο τοτέμ που γεννιέται από τα νερά της λίμνης. Η βάση του – το σημείο εκτίναξης του όγκου – γεννιέται επιβλητική σε μέγεθος, για να μπορέσει να πατήσει το διάτρητο ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο. Τα πτερύγια του γλυπτού δεν έχουν φορά προς τα έξω αλλά γυρνούν προς τα μέσα, εγγράφοντας με τις επιφάνειες που δημιουργούν μια διάφανη σπείρα. Το φως παίζει εδώ τον κύριο ρόλο, διαφοροποιώντας τα επίπεδα και δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι η φόρμα μεταβάλλεται και κινείται σε συνδυασμό με τη διαφοροποίηση του τοπίου που εγγράφεται στο φόντο. Μια φόρμα που οι κυρίαρχες πλευρές της είναι διάτρητες και που προκαθορίζουν την οπτική του θεατή καθώς και την πορεία θέασης του έργου. Το πράσινο χρώμα του μαρμάρου έρχεται να ταιριάξει με τις βαθυπράσινες αποχρώσεις των νερών της λίμνης. Η κυματοειδής επιφάνεια της φόρμας συνταιριάζει με τους κυματισμούς της επιφάνειας της λίμνης, αποτυπωμένη σ΄ένα διαχρονικό υλικό και δίνοντας με τον τρόπο αυτό την ενέργεια και την κινητικότητα του νερού. Το σκάλισμα αδρό, δημιουργεί με την επάλληλη ράβδωση, κλίμακα που έρχεται να συντονιστεί με τα μοτίβα των βουνών στο βάθος του ορίζοντα. Αναδυόμενη η φόρμα από τα νερά της λίμνης, αυτής της θεϊκής μήτρας που είναι φορέας ζωής του τόπου, έρχεται να συνυπάρξει και να συνηγορήσει σ΄αυτή τη διαδικασία σηματοδοτώντας και ταυτόχρονα μετουσιώνοντας το χώρο αυτό.
Κώστας Δικέφαλος
