«Πόσες και πόσες διηγήσεις, παραμύθια και ιστορίες δεν έχει γεννήσει αυτό το μυθικό ζώο, που στις εικασίες του λαού είναι οφιόδες θηρίο τεράστιου μεγέθους με βλέμμα δεινό και πνοή θανατηφόρο. Τρομερός φύλακας των μήλων των Εσπερίδων και του χρυσόμαλλου δέρατος και για τους ναυτικούς μας Θαλάσσιο φίδι, που προκαλεί σίφωνες, θύελλες ακόμακαι παλίρροιες. Ένα τέτοιο ζώο-σύμβολο, που μπορεί να το φαντάζεται κανείς όπως θέλει, με φτερά, με κορώνες, τρομερό και αήττητο, με δόντια μαγικά, παρόν σε όλες τις χώρες και σε όλες τιςεποχές που ερωτεύεται παράφορα και λιώνει σαν χρυσός, που είναι ιδέα, έξω από τα πραγματικά όρια, είναι φυσικό να εξάπτει την καλλιτεχνική φαντασία και να γίνεται πηγή δημιουργίας. Ο Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης μαγεμένος από την πολυμορφία του μύθου παρουσιάζειμια σειρά από έργα άλλοτε περίοπτα και άλλοτε ανάγλυφα από πλάκες σιδήρου επιζωγραφισμένες, όπου ο δράκος μπορεί να παίρνει όλες τις μορφές, να συνδιάζεται με αστέρια, με έντομα, με φτερωτά μάτια, να δείχνει τα τρομερά του δόντια, να κουλουριάζεται ή να έρπει. Μέσα σε ανάγλυφα περιγράμματα το χρώμα, αυτό το μαγικό και διαχεόμενο, έρχεται να συμπληρώσειτην κίνηση του ερπετού, να τονίσει τα άσπρα του δόντια, να πλέξειτο σταθερό σπιτάκι του με την άπιαστη μορφή του. Παρά την τρομερή υπόστασή του ο Παπουτσίδης κατορθώνει να γενήσσει στον θεατή όχι το φόβο του τρομερού αήττητου θηρίου, αλλά το φανταστικό παραμύθι του θρύλου και της παράδοσης. Συμβολικά στοιχεία όπως το σπίτι με την κεραία, τα ψάρια, οι λιβελούλλες, οι φραγκοσυκιές, το φτερωτό μάτι, άστρα και κορώνες, στεφάνια με κορδέλλες, αναμειγνύονται, με το δράκο ένα σύμβολο αληθινό και συγχρόνως φανταστικό. Αλλού φέρει κορώνα, αλλού έχει φτερά, πετάει τρέχει και εξάπτει την φαντασία ότι στον κόσμο τούτο όλα υπάρχουν, όλα ζουν, ο κήπος έχει απ’όλα, τα καλά, τα κακά, τα γλυκά και τα φαρμακερά. Μέσα σε αυτά και ο ίδιος, για να μας πει ότι πρόκειται για παραμύθι, το δικό του παραμύθι, το καλλιτεχνικό παραμύθι.»
Νέλη Μισιρλή
Δρ. Ιστορικός Τέχνης, επιμελήτρια Εθνικής Πινακοθήκης