LIMO NY
Η κίνηση ενώνεται με τον παλμό της καθημερινής ζωής στα έργα «πόλη» υποενότητες της οποίας αποτελούν οι «Νέες Υόρκες»και οι «Γέφυρες». Η γνωριμία της καλλιτέχνιδας με τις αμερικάνικες μεγαλουπόλεις λειτούργησε ως το σημείο εκκίνησης της ενδελεχούς εικαστικής έρευνας αυτού του θέματος. Και εδώ έχουμε ένα μοναδικό φαινόμενο. Ενώ η εικόνα αναπαριστά πάντα το αντικέιμενο «αυτοκίνητο» και την θέση του στον ιστό του άστεως, κάθε έργο καταφέρνει να διηγηθεί κάποια πτυχή της καθημερινότητας όλων ημών που ζούμε και κινούμαστε στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις: το αυτοκίνητο, είτε ιδωτικής χρήσης, είτε τάξι, είτε ως μαζικής μεταφοράς αποτελεί τον «εν κινήσει» χώρο απ’όπου συνήθως αντιλαμβάνομαστε την πόλη και τη ζωή σε αυτή, συνδέουμε τις δραστηριότητες μας και κάποιες φορές προσδιορίζουμε τη σκέψη μας. Σε αυτά τα έργα της Μίνας Παπαθεοδώρου Βαλυράκη, το φως, το παρότι αχνό, κρατά πάντα τον πρωταγωνιστικό του ρόλο, διαπερνά τους όγκους των κτηρίων και των κατασκευών πέφτοντας στα οχήματα, εστιάζοντας στους κόκκινους φανούς τους, ενώ παράλληλα το χρώμα εξυπηρετεί στο έπακρο την μετάδοση της κίνησης.
Στα έργα της Μίνας, η αποτύπωση της πραγματικότητας εκφράζεται τόσο από το σίγουρο σχέδιο, την δομημένη σύνθεση και την ένταση των χρωμάτων όσο και από τις ουσιαστικές αλήθειες των θεμάτων και των αντικειμένων. Η εκφραστικότητα του προσωπικού, αφαιρετικού, παραστατικού εξπρεσιονισμού της σέβεται στο έπακρο τη ακεραιότητα της μορφής αλλά και της εικόνας στο σύνολο της, μεταδίδοντας παράλληλα το μήνυμα μίας συναισθηματικής και ασυγκράτητης προσμονής. Η αφαίρεση, σε αυτή την περίπτωση, εξυπηρετεί την εντονότερη απόδοση του ψυχικού, της ιδέας-τόσο με την έννοια του αρχέτυπου όσο και με αυτής της άποψης- καθώς ενώνεται καθολικά με την πολωμένη χρωματική παλέτα.
Μαργαρίτα Δρίλλια
Ιούλιος 2014
