Η τέχνη δεν είναι τόσο εύκολο φάρμακο. Οκ, και τον πονόδοντο κάτω από κάποιες πολύ ειδικές συνθήκες, μπορεί να τον απαλύνει, αλλά πραγματικά σε πολύ ειδικές. Έτσι και εδώ ο ρατσισμός είναι δουλειά του γιατρού, του κοινωνιολόγου, του νομοθέτη. Αυτοί προηγούνται, γιατί οφείλουν. Η κοινωνία οφείλει. Οι καλλιτέχνες σε τέτοιες καταστάσεις βοηθούν με κίνδυνο πολλές φορές να κατηγορηθούν και σαν γραφικοί.
Κάθε έργο τέχνης – πραγματικό έργο τέχνης – μάχεται την μισαλλοδοξία, γιατί η τέχνη είναι ύμνος στον άνθρωπο και την ελευθερία του. Άρα ακόμα και τα πιο άσχετα φαινομενικά έργα μιλούν. Το έργο όμως που λέγεται «Η Σχεδία της Μέδουσας» του Ζερικώ και βρίσκεται στο Λούβρο είναι ένα φοβερό έργο, που μιλά για κάποιους ανθρώπους boat-people της εποχής.
Πηγή: rizopoulospost.com
